PRZEPRACOWANIE TRAUMY Z DZIECIŃSTWA – CZY DZIECIŃSTWO MA WPŁYW NA DOROSŁE ŻYCIE?
Dzieciństwo pełni kluczową rolę w kształtowaniu naszej tożsamości i funkcjonowania psychicznego. Doświadczenia z wczesnego etapu życia wpływają na sposób, w jaki radzimy sobie z wyzwaniami dorosłego życia. Nie przepracowane traumy z dzieciństwa wpływają na naszą psychikę, relacje interpersonalne i ogólny rozwój.
- Trauma z dzieciństwa
- Nieuświadomione traumy z dzieciństwa
- Trauma z dzieciństwa objawy. Rozpoznawanie ukrytych sygnałów
- Trauma z dzieciństwa a toksyczne związki w dorosłym życiu. Wpływ przeszłości na dorosłe relacje
- Życie w rodzinie alkoholowej vs trauma z dzieciństwa „Ukryte piętno na psychice”
- Rodzina alkoholowa. Codzienność dziecka
- Problemy zdrowia psychicznego. wpływ na psychikę dziecka w długoterminowej perspektywie
- Przełamywanie kręgu traumatycznego: kierunek zdrowego rozwoju
- Jak przepracować traumę z dzieciństwa. Terapia EMDR, droga do zdrowienia
Trauma z dzieciństwa obejmuje szereg doświadczeń, które mogą wpływać na rozwój emocjonalny i psychiczny jednostki. Mogą to być:
- Zaniedbania (emocjonalne, fizyczne),
- przemoc fizyczna lub psychiczna,
- utrata bliskich osób,
- rozwód rodziców,
- czy też inne sytuacje trudne do przeżycia dla dziecka.
Wpływ traumy na dorosłe życie:
Badania naukowe jednoznacznie wskazują, że trauma w dzieciństwie ma istotny wpływ na funkcjonowanie psychofizyczne w dorosłym życiu. Trudne dzieciństwo i dorosłe życie są z sobą bardzo mocno związane poprzez sieć powiązań traum relacyjnych. Osoby, które doświadczyły traumy, mogą mieć problemy z radzeniem sobie ze stresem, problemy z samoakceptacją, trudnościami w nawiązywaniu zdrowych relacji, a także ze zdolnością do regulacji emocji, mogą rownież przejawiać dysfunkcjonalne zaburzenia dysocjacyjne. Bardzo często, aby przetrwać trudności z dzieciństwa, niektóre osoby, które doświadczyły traum relacyjnych w dzieciństwie, rozwijają mechanizmy obronne, takie jak:
- wyparcie
- negowanie
- minimalizowanie traumy
- rożnego rodzaju dysocjacje
Wskazane mechanizmy, choć w pewnych sytuacjach mogą pómoc w przetrwaniu trudnych wydarzeń, szczególnie w wieku dziecięcym, to mogą również stanowić przeszkodę w późniejszym przepracowywaniu traumy i zdrowym rozwoju.
Nieświadome traumy z dzieciństwa to głęboko zakorzenione emocjonalne rany, które kształtują nasze myśli, emocje i zachowania, często bez naszej pełnej świadomości. Nieświadome traumy z dzieciństwa to często manifestują sie w naszych lękach. Traumatyczne doświadczenia mogą wywierać w nieświadomy sposób wpływ na nasze relacje, poczucie własnej wartości i ogólny dobrostan psychiczny. Czym są nieświadome traumy z dzieciństwa i jakie mogą mieć konsekwencje w życiu dorosłym.
Nieświadome traumy z dzieciństwa to traumy, które wynikają z różnorodnych doświadczeń, takich jak zaniedbanie, przemoc, utrata bliskich czy rozłąka z rodzicami. Ich istotą jest to, że często są one magazynowane w psychice jednostki, ale nie są świadomie rozpoznawane czy przetwarzane.
Charakterystyka nieświadomych traum z dzieciństwa:
Nieświadome traumy z dzieciństwa są one obudowane mechanizmami obronnymi, które chronią psychikę przed zbyt trudnymi doświadczeniami w danym momencie. Problem pojawia się wtedy, gdy pomimo barku zagrożenia mechanizmy obronne są nadal utrzymywane. Pomimo bycia poza zasięgiem świadomości, przeżyte traumy wpływają znacząco na codzienne funkcjonowanie jednostki. Mogą kształtować decyzje, reakcje emocjonalne i wzorce zachowań.
Przykłady wpływu na dorosłe życie, nieświadomych traum z dzieciństwa
- Rodzinna dysfunkcja:
Maria, dorosła kobieta, zawsze miała trudności z ustanawianiem zdrowych relacji z partnerami. Nieuświadomioną traumą okazała się rodzinna dysfunkcja, w której była świadkiem częstych konfliktów i napięć między rodzicami. Mimo, że z pozoru zapomniane, te doświadczenia kształtowały jej wzorce zachowań w relacjach.
- Przemoc słowna w szkole:
Tomek, mężczyzna w średnim wieku, zawsze unikał konfrontacji i bał się wyrażać swoje zdanie publicznie. Nieuświadomioną traumą okazały się przeżycia związane z przemocą słowną, której był ofiarą w szkole podstawowej. W dorosłym życiu unikał sytuacji, które przypominały mu te trudne chwile.
- Przemoc wewnętrzna:
Anna, młoda kobieta, borykała się z chronicznym poczuciem niepokoju i niską samooceną, choć zawsze osiągała sukcesy zawodowe. Podczas terapii okazało się, że nieuświadomioną traumą była przemoc wewnętrzna, którą doświadczała w stosunku do samej siebie, wynikająca z krytycznego podejścia jej rodziców w dzieciństwie.
- Rozstanie rodziców:
Marek, mężczyzna w wieku średnim, miał trudności z budowaniem długotrwałych związków. Nieuświadomioną traumą okazało się bolesne rozstanie rodziców, które pozostawiło w nim trudności z zaufaniem i obawami przed odrzuceniem w relacjach.
- Zaniedbanie emocjonalne:
Julia, kobieta w wieku trzydziestu lat, często borykała się z uczuciem pustki i niepokoju, choć na zewnątrz jej życie wydawało się stabilne. Podczas terapii ujawniła nieuświadomione zaniedbanie emocjonalne z dzieciństwa, które wpływało na jej zdolność do nawiązywania głębokich relacji emocjonalnych.
- Przemoc fizyczna:
Jan, mężczyzna w średnim wieku, miał trudności z kontrolowaniem agresji i często wchodził w konflikty zarówno w pracy, jak i w życiu osobistym. Nieuświadomioną traumą była przemoc fizyczna ze strony ojca w dzieciństwie, co pozostawiło trwały ślad na jego sposobie radzenia sobie ze stresem.
- Utrata bliskiej osoby w młodym wieku:
Marta, kobieta w wieku czterdziestu lat, miała trudności w radzeniu sobie ze stratą bliskiej osoby. Nieuświadomioną traumą była utrata matki w młodym wieku, co sprawiło, że doświadczenie żałoby/straty stało się dla niej trudnym obszarem życia.
Te przykłady ilustrują, jak nieuświadomione traumy z dzieciństwa mogą kształtować życie dorosłych, wpływając na ich relacje, emocje i samopoczucie. Przepracowanie tych doświadczeń może być kluczowe dla osiągnięcia pełniejszego i zdrowszego funkcjonowania w dorosłym życiu.
Poniżej zostały przedstawione najczęstsze objawy traumy z dzieciństwa, manifestujące się w dorosłym życiu (trudne dzieciństwo objawy w dorosłym życiu):
Nawracające koszmary senne:
Jednym z powszechnych objawów traumy z dzieciństwa są nawracające koszmary senne. Osoby doświadczające traumy mogą przeżywać w snach sytuacje z przeszłości, co prowadzi do zaburzeń snu i chronicznego zmęczenia.
Hiperaktywacja układu nerwowego:
Osoby, które doświadczyły traumy z dzieciństwa, często wykazują hiperaktywację układu nerwowego. To objawia się nadmiernym napięciem, trudnościami polegającymi na nieumiejetności odpoczynku, a także nadmierną reakcją na stresujące sytuacje.
Problemy związane z zaufaniem:
Trauma z dzieciństwa może prowadzić do trudności w nawiązywaniu zaufania do innych ludzi. Osoby dotknięte traumą często obawiają się bliskości, mają trudności w otwieraniu się na innych oraz dostrzegają wokół siebie potencjalne zagrożenia.
Objawy fizyczne i psychosomatyczne:
- Bóle ciała bez jasnej przyczyny:
Wiele osób doświadczających traumy z dzieciństwa skarży się na bóle ciała, często bez jasnej fizycznej przyczyny. To objaw psychosomatyczny, który jest wyrazem niewyrażonych emocji i napięć.
- Zaburzenia psychosomatyczne:
Trauma z dzieciństwa może prowadzić do różnych zaburzeń psychosomatycznych, takich jak bóle głowy, problemy żołądkowe czy problemy z układem oddechowym.Nadmierna pobudliwość, trudności w koncentracji i nadmierna reaktywność na bodźce.
- Depresja:
Niskie nastroje, uczucie beznadziei, utrata zainteresowania życiem, utrata energii.
Trudności w koncentracji i podejmowaniu decyzji.
- Lęki i fobie:
Nadmierne lęki, paniki, fobie specyficzne dla traumatycznych sytuacji. Unikanie sytuacji, które mogą wywołać lęk.
- Trudności w kontrolowaniu emocji:
Skrajne fluktuacje nastroju. Trudności w kontrolowaniu gniewu, złości czy smutku.
- Trudności z samoakceptacją
Poczucie własnej wartości może być znacznie obniżone. Utrzymujące się przekonanie o własnej bezwartościowości.
- Trudności w nawiązywaniu satysfakcjonujących relacji:
Problemy z zaufaniem innym ludziom. Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu bliskich relacji.
- Samookaleczenia i samobójcze myśli:
Praktyki samookaleczające, takie jak rozcinanie się. Myśli samobójcze lub próby samobójcze.
- Unikanie i izolacja społeczna:
Unikanie sytuacji społecznych czy miejsc związanych z traumą. Tendencje do izolowania się od innych ludzi.
- Nadużywanie substancji:
Tendencje do nadużywania substancji psychoaktywnych (alkohol, narkotyki) jako formy radzenia sobie.
- Problemy ze snem:
Bezsenność lub nadmierna senność. Koszmary senne związane z traumą.
- Problemy z tożsamością:
Problemy z definiowaniem własnej tożsamości. Poczucie utraty tożsamości lub braku.
- Poczucie winy:
Poczucie winny związane z przeżytymi traumami, myśli ruminacyjne często nieuzasadnione.
Traumatyczne dzieciństwo może wywrzeć głęboki wpływ na sposób, w jaki kształtujemy i utrzymujemy relacje w dorosłym życiu. W kontekście związków romantycznych, trauma z dzieciństwa może stać się źródłem toksycznych wzorców zachowań, utrudniających zdrowy rozwój i funkcjonowanie. W tym artykule przyjrzymy się, jak trauma z dzieciństwa wpływa na toksyczne związki dorosłe i jakie kroki można podjąć w kierunku zdrowych relacji.
Trauma z dzieciństwa a związek.
Poniżej wskazano w jaki sposób traumatyczne przeżycia z dzieciństwa wpływają na związki:
- Naruszanie granic
Osoby, które doświadczyły traumy z dzieciństwa, mogą mieć trudności z określaniem i utrzymywaniem zdrowych granic w związkach. To może prowadzić do naruszania prywatności partnera, braku szacunku dla jego wolności czy nadmiernego kontrolowania.
- Brak poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego:
Trauma z dzieciństwa często prowadzi do trudności w nawiązywaniu bezpiecznych więzi emocjonalnych. Osoby dotknięte traumą mogą unikać intymności, obawiając się potencjalnego zranienia czy porzucenia.
- Unikanie konfliktów:
Osoby, które doświadczyły traumy z dzieciństwa, często unikają konfliktów za wszelką cenę, obawiając się ich destrukcyjnego wpływu. To może prowadzić do nagromadzenia nierozwiązanych problemów i frustracji w związku.
- Agresja i przemoc:
Z drugiej strony, trauma z dzieciństwa może również prowadzić do agresji lub przemocy jako formy wyrażania frustracji. Osoby dotknięte traumą mogą wybierać toksyczne strategie komunikacyjne, niszczące relacje.
- Zazdrość i kontrola:
Trauma z dzieciństwa może prowadzić do chronicznego braku zaufania. W związku oznacza to zazdrość, kontrolę i niezdolność do swobodnego dzielenia się z partnerem, nawet jeśli to bezpieczne.
- Wzory unikania:
Osoby, które doświadczyły traumy z dzieciństwa, mogą rozwijać wzorce unikania w związku, unikając bliskości emocjonalnej, unikając trudnych rozmów czy też unikając zaangażowania.
Kluczowym elementem w przepracowywaniu traumy z dzieciństwa jest rozpoznanie toksycznych wzorców zachowań. Samoświadomość i zrozumienie, w jaki sposób przeszłość wpływa na obecność, stanowią pierwszy krok w kierunku zdrowych relacji.
Praca nad przepracowaniem traumy z pomocą terapeuty jest niezwykle skuteczna. Terapeuta może pomóc w identyfikacji traumy, rozwijaniu umiejętności radzenia sobie i kształtowaniu zdrowych wzorców zachowań. Budowanie zdrowych relacji wymaga rozwinięcia umiejętności komunikacyjnych. To obejmuje naukę jasnego wyrażania uczuć, umiejętność słuchania partnera i zdolność do konstruktywnego rozwiązywania konfliktów.
Trauma z dzieciństwa może rzutować na toksyczne wzorce zachowań w dorosłych związkach. Jednak praca nad przepracowaniem traumy i rozwinięcie zdrowych strategii radzenia sobie stanowią klucz do tworzenia trwałych, harmonijnych relacji. Rozpoznanie, zrozumienie i praca nad własnymi emocjami otwierają drzwi do lepszej przyszłości, pełnej zdrowych i satysfakcjonujących związków.
Życie w rodzinie, gdzie jedno z rodziców bądź oboje borykają się z problemem alkoholizmu, gdy codziennością staje się wzorzec toksycznego związku, może mieć znaczący wpływ na rozwój dziecka. Trauma związana z tym doświadczeniem pozostawia często trwałe ślady na psychice, wpływając na relacje, emocje oraz ogólny stan zdrowia psychicznego. Poniżej podane zostały przykłady, jak życie w rodzinie alkoholowej wpływa na traumatyczne doświadczenia dzieciństwa.
- Naruszenie bezpieczeństwa:
Dla dziecka, które żyje w rodzinie alkoholowej, codzienność często wiąże się z niepewnością i niestabilnością. Fluktuacje w nastrojach, nieprzewidywalność zachowań rodziców, a także brak pewności co do podstawowych potrzeb materialnych, tworzą atmosferę, w której dziecko czuje się zagrożone.
- Brak ustalonych granic:
W rodzinie alkoholowej brak często ustalonych granic i odpowiedzialnych reguł. Dzieci często nie wiedzą, czego się spodziewać, a sytuacje, które powinny być rutynowe, stają się nieprzewidywalne.
W rodzinie alkoholowej dzieci mogą być świadkami przemocy domowej, która dodatkowo zaostrza traumatyczne doświadczenia. Widok agresji, kłótnie rodziców i obawy o swoje bezpieczeństwo wpływają na psychikę dziecka.
- Emocjonalne zaniedbanie:
Alkoholizm rodziców często skupia uwagę na potrzebach alkoholika, pozostawiając dzieci w sytuacji emocjonalnego zaniedbania. Brak wsparcia emocjonalnego, zrozumienia i akceptacji może prowadzić do głębokich ran psychicznych.
- Wzorce zachowań:
Dzieci z rodzin alkoholowych często utrwalały patologiczne wzorce zachowań, którymi były otoczone. Mogą one później reprodukować te wzorce w swoich własnych związkach, tworząc błędne koło toksycznych relacji.
- Problemy wzrostu:
Trauma związana z życiem w rodzinie alkoholowej może prowadzić do opóźnień w rozwoju społecznym, emocjonalnym i intelektualnym. Dzieci te często mają trudności w nawiązywaniu zdrowych relacji i rozwijaniu pełnowartościowego życia.
- Depresja i lęki:
Wielu dorosłych, którzy w dzieciństwie żyli w rodzinach alkoholowych, doświadcza depresji i lęków. Ciągłe napięcie i niepewność mogą odcisnąć piętno na zdrowiu psychicznym.
- Problemy z samooceną:
Dzieci z rodzin alkoholowych są bardziej narażone na rozwijanie uzależnień w późniejszym życiu oraz mają trudności z budowaniem zdrowego poczucia własnej wartości.
- Problem z samosprawczością, samostanowieniem, niezależnością.
Dzieci z rodzin alkoholowych bardzo często maja problemy z wyrażaniem zaufania do własnych wyborów, nie wierzą w swoje możliwości, nie rozpoznają swoich zasobów.
Rozpoznanie i praca nad sobą
Kluczowym etapem w przełamywaniu kręgu traumatycznego jest rozpoznanie wpływu życia w rodzinie alkoholowej na własne doświadczenia. Praca nad sobą, poddanie się terapii psychologicznej, a także rozwijanie samoświadomości stanowią fundament zdrowego rozwoju.
Budowanie Wsparcia Społecznego.
Budowanie zdrowych relacji społecznych stanowi ważny element przełamywania izolacji i samotności, które często towarzyszą traumie z dzieciństwa.
Trauma związana z życiem w rodzinie alkoholowej pozostawia trwałe ślady na psychice dzieci. Jednak zrozumienie wpływu tych doświadczeń, podjęcie działań w kierunku zdrowego rozwoju i skorzystanie z profesjonalnej pomocy otwierają drzwi do lepszego jutra. Wspieranie dzieci z rodzin alkoholowych wymaga empatii, zrozumienia i gotowości do pracy nad tworzeniem bezpiecznego otoczenia, które pozwoli im przełamać krąg toksycznych wzorców.
Trauma z dzieciństwa pozostawia trwałe ślady na psychice, wpływając na zdolność jednostki do funkcjonowania w dorosłym życiu. Jednym z innowacyjnych podejść terapeutycznych skierowanych na przepracowywanie traum jest terapia EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing).
Co to jest Terapia EMDR?
Jeśli zadajesz sobie pytanie „jak przepracować traumę z dzieciństwa? Czy też jak poradzić sobie z traumą z dzieciństwa?” koniecznie powinieneś zapoznać się z terapia EMDR. Terapią EMDR, to podejście terapeutyczne, które zostało stworzone w latach 80. XX wieku przez Francine Shapiro. Podczas sesji terapeutycznej osoba skupia się na traumatycznych wspomnieniach, jednocześnie poddajac sie bilateralnej stymulacji (podażanie wzrokiem za ruchem dloni terapeuty)
Mechanizm Działania Terapii EMDR w Kontekście Traumy z Dzieciństwa:
Trauma z dzieciństwa często skutkuje zakłóceniem przetwarzania informacji w mózgu. Terapia EMDR pomaga w ułatwieniu przetwarzania tych informacji, umożliwiając lepsze zintegrowanie traumatycznych doświadczeń z "tu i teraz" oraz z ogólną strukturą pamięci.
Redukcja Uczucia Zagrożenia:
Stymulacja ruchów oczu w trakcie terapii EMDR przyczynia się do redukcji emocjonalnego ładunku związanego z traumatycznymi wspomnieniami. Osoba doświadczająca traumy z dzieciństwa zaczyna odczuwać mniejsze uczucie zagrożenia związanego z danym zdarzeniem.
Zmiana Negatywnych Przekonań:
Terapia EMDR umożliwia również zmianę negatywnych przekonań na temat samego siebie, które mogą wynikać z traumy. Osoba zaczyna weryfikować i aktualizować negatywne przekonania o sobie, o innych ludziach, otoczeniu.
Skuteczność Terapii EMDR w Przetwarzaniu Traum z Dzieciństwa:
Liczne badania naukowe potwierdzają skuteczność terapii EMDR w leczeniu osób z traumą z dzieciństwa. Wyniki te wskazują na znaczącą redukcję objawów traumatycznych oraz poprawę ogólnego funkcjonowania psychospołecznego.
Osoby uczestniczące w sesjach EMDR doświadczają trwałych korzyści, a efekty terapeutyczne przekładają się na ich codzienne życie. Zaleca się leczenie traumy z dzieciństwa z wykorzystaniem terapii EMDR (terapia rekomendowana przez WHO Światową Organizacje Zdrowia). Terapia EMDR jest szczególnie skuteczna w przypadku traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa, takich jak przemoc domowa, zaniedbanie, śmierć bliskiej osoby czy traumatyczne wydarzenia. EMDR jest skuteczne w leczeniu różnych zaburzeń związanych z traumą, takich jak zespół stresu pourazowego (PTSD), depresja czy lęki. Każda osoba doświadcza traumy inaczej. Terapia EMDR pozwala na indywidualne dostosowanie podejścia do unikalnego charakteru traumy danej osoby.
Terapia EMDR stanowi nadzieję dla osób doświadczających traumy z dzieciństwa. Skuteczność tej metody w przetwarzaniu traumatycznych wspomnień, zmniejszaniu emocjonalnego ładunku i wprowadzaniu pozytywnych zmian w przekonaniach oraz funkcjonowaniu jednostki sprawia, że jest ona ważnym narzędziem w drodze do zdrowienia. Dzięki terapii EMDR osoby z traumą z dzieciństwa mogą odnaleźć ścieżkę ku zdrowszemu, pełniejszemu życiu, pozbawionemu cieni przeszłości.
Przepracowanie traumy z dzieciństwa to nie tylko kwestia osobistego rozwoju, ale również zdrowia psychicznego społeczeństwa jako całości. Edukacja na temat wpływu dzieciństwa na dorosłe życie oraz dostęp do odpowiednich form wsparcia są kluczowe dla budowania społeczeństwa bardziej zrozumiałego i wspierającego.
Podsumowując, przepracowanie traumy z dzieciństwa może być bardzo trudnym, lecz rownież kluczowym procesem w osiąganiu zdrowego funkcjonowania psychicznego w dorosłym życiu. Wspieranie jednostek w tym procesie ma potencjał nie tylko poprawienia ich jakości życia, ale także przyczynienia się do budowania bardziej wspierającego społeczeństwa.
FAQ
Trauma z dzieciństwa może mieć znaczący wpływ na funkcjonowanie psychiczne i emocjonalne. Poniżej znajdziesz kilka pytań, które mogą pomóc w zidentyfikowaniu ewentualnych doświadczeń traumatycznych z dzieciństwa. Pamiętaj, że ten test ma charakter orientacyjny, a dokładne rozpoznanie i pomoc należy uzyskać od profesjonalnego terapeuty.
Odpowiedz na każde pytanie, zaznaczając, czy daną sytuację czy zdarzenie przeżyłeś(aś). Odpowiedzi są anonimowe i służą jedynie do samooceny.
1. Czy Doświadczyłeś(aś) Przemocy Fizycznej w Dzieciństwie?
Tak/Nie
2. Czy Doświadczyłeś(aś) Przemocy Psychologicznej lub Emocjonalnej w Dzieciństwie?
Tak/Nie
3. Czy Byłeś(aś) Świadkiem Przemocy Domowej w Rodzinie?
Tak/Nie
4. Czy Byłeś(aś) Ofiarą Zaniedbania?
Tak/Nie
5. Czy Twoje Dzieciństwo Wiązało Się z Utratą Bliskiej Osoby?
Tak/Nie
6. Czy Doświadczyłeś(aś) Przemocy Seksualnej w Dzieciństwie?
Tak/Nie
7. Czy Cierpiałeś(aś) z Powodu Alkoholizmu lub Uzależnienia w Rodzinie?
Tak/Nie
8. Czy Odczuwasz Trudności w Nawiązywaniu i Utrzymywaniu Bliskich Relacji?
Tak/Nie
9. Czy Doświadczyłeś(aś) Koszmarów Sen(nych) lub Flashbacków Związanych z Traumą z Dzieciństwa?
Tak/Nie
10. Czy Odczuwasz Chroniczny Stres lub Napięcie Związane z Przeszłością?
Tak/Nie
11. Czy Czujesz, Że Trauma z Dzieciństwa Wpływa na Twoje Codzienne Funkcjonowanie?
Tak/Nie
12. Czy Zauważasz, Że Masz Trudności z Samoakceptacją i Poczuciem Własnej Wartości?
Tak/Nie
Podsumowanie:
Jeśli zaznaczyłeś(aś) "Tak" na wiele z tych pytań, istnieje prawdopodobieństwo, że doświadczyłeś(aś) traumy z dzieciństwa. Jest to jedynie test orientacyjny, a diagnozę i dalsze kroki powinieneś(aś) skonsultować z profesjonalnym terapeutą lub psychologiem. Terapia może pomóc w zrozumieniu i przetworzeniu traumy, wspierając proces zdrowienia i rozwijania zdrowszych strategii radzenia sobie.
Zalecana terapia w przepracowaniu traumy z dzieciństwa jest terapia EMDR, która w wyjątkowo skuteczny i trwały sposób potrafi zredukować niefunkcjonalne zachowania będące źródłem przeżytych traum relacyjnych wieku dziecięcego.
Urazy psychiczne z dzieciństwa to doświadczenia, które naruszają integralność psychiczną dziecka, powodując trwałe skutki emocjonalne, psychologiczne i społeczne. Mogą wynikać z różnych sytuacji, takich jak przemoc domowa, zaniedbanie, rozłąka z rodzicami, śmierć bliskiej osoby czy traumatyczne wydarzenia.